Zeewater uit ondergrondse bronnen

Zoutwater uit ondergrondse bronnen heeft vaak een veel hoger zoutgehalte dan zeewater, vaak is het ongeveer 30%, dwz net onder de oplosbaarheidslimiet. Ook hier is gewone zout het belangrijkste bestanddeel. De pH -waarde is meestal relatief laag (tot ongeveer 4), dat wil zeggen het water is zuur. Terwijl het gehalte aan zuurstof erg laag of zelfs niet bestaat, kan het H₂S -gehalte een paar honderd milligram per liter bedragen.

Dergelijke acideuze zoutoplossingen die H₂s bevatten, zijn zeer corrosief en vragen om speciale materialen.

Als gevolg van het hoge zoutgehalte en afhankelijk van de bedrijfsomstandigheden, moet men een bepaalde mate van zoutprecipitatie verwachten. In dergelijke gevallen moeten geschikte tegenmaatregelen worden genomen met betrekking tot het ontwerp, de werking en de selectie van materiaal.

Corrosie in zeewater

De gebruikte materialen moeten niet alleen voldoende hoge weerstand vertonen tegen uniforme corrosie, maar ook tegen lokale corrosie, met name putjes en spleetcorrosie. Dergelijke corrosie -fenomenen worden vooral ervaren met zelfpasserende ferro -legeringen (roestvrij staal). Zogenaamde 'standby'-pompen, die alleen met tussenpozen worden bediend, lopen het risico op stilstandcorrosie; Overstromingen met zoet water voorafgaand aan een sluitingsperiode of periodieke start-up worden als voordelig beschouwd.

De verschillendezeewaterpompEr moeten componenten worden gemaakt van materialen van hetzelfde type om galvanische corrosie te voorkomen. Het potentiële verschil tussen de afzonderlijke materialen moet zo laag mogelijk zijn. Als echter in tegenstelling tot materialen om ontwerpredenen moet worden gebruikt, moeten de oppervlakken van het minder edele metaal in contact met het water groot zijn in vergelijking met die van het edelmetaal. Figuur 5 geeft informatie over het gevaar van galvanische corrosie wanneer verschillende materialen van het type worden gecombineerd.

Hoge snelheden kunnen leiden tot erosiecorrosie. De gevolgen worden steeds ernstiger, hoe agressiever het medium en hoe hoger zijn snelheid. Terwijl de stroomsnelheid het gedrag van roestvrijstalen en nikkellegeringen tot slechts een kleine graad beïnvloedt, wordt de positie omgekeerd waar niet -gelegeerde ijzers en koperlegeringen betrokken zijn. Figuur 6 biedt kwalitatieve informatie over de invloed van stroomsnelheden. Er moet daardoor worden overwogen of het medium zuurstof of H₂s bevat. Grote hoeveelheden H₂s hebben de neiging om de aanwezigheid van zuurstof uit te sluiten; In dergelijke gevallen is het medium enigszins zuur, tot een pH van 4.

Materieel gedrag

Tabel 1 doet aanbevelingen voor pompmaterialen of hun combinaties. Tenzij anders vermeld, is de volgende informatie van toepassing op zeewater zonder H₂S -gehalte.

Ongegooid staal en gietijzer

Ongegooid staal is niet geschikt voor zeewater, tenzij het een geschikte beschermende coating is voorzien. Gietijzer mag alleen worden gebruikt voor lage snelheden (mogelijk voor omhulsels); In dit geval moet de normale kathodische bescherming van de andere internals worden gebruikt.

Austenitische NI-castings

NI-resist 1 en 2 zijn alleen geschikt voor middelgrote snelheden (tot ongeveer 20 m/s).